Το 2007 πραγματοποιήθηκε ανασκαφική έρευνα στο δυτικό τμήμα του εσωτερικού του ενετικού ναού του Αγ. Ρόκκου. Η ανασκαφή στο δάπεδο του ναού μας επέτρεψε να παρακολουθήσουμε τη στρωματογραφία προγενέστερων φάσεων, που εν μέρει είχαν χαθεί από την ευρύτερη περιοχή, λόγω των εκτεταμένων εργασιών εξομάλυνσης και διαμόρφωσης του δρόμου μετά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο.
Οι πρωιμότερες ενδείξεις χρήσης του χώρου ανάγονται στην προανακτορική περίοδο (2600-2300 π.Χ.) με στρώση λίθων πάνω στο φυσικό βράχο και την αποκάλυψη δυο κυπέλλων ρυθμού «Βασιλικής». Διαπιστώθηκε ότι υπάρχει σταθερή εναλλαγή των εποχών μέχρι την μετανακτορική περίοδο (1200 – 1100 π.Χ.).
Κατά την ανασκαφή εντοπίστηκαν τμήματα τοίχων, δυο εστίες, διαφορετικών χρονολογικών φάσεων. Η αποκάλυψη έντονων στοιχείων καύσης με στάχτες, τα όστρεα, τα τριβεία και οι τριπτήρες υποδηλώνουν πιθανόν ότι ο ανασκαμμένος χώρος ήταν εξωτερικός, εργαστηριακής χρήσης ή σχετικός με την προπαρασκευή φαγητού. Με αυτόν θα μπορούσε να συσχετιστεί εστία που είχε βρεθεί δυτικότερα κατά την ανασκαφή της οδού Δασκαλογιάννη.
Εντοπίστηκε τέλος η συνέχεια μεγάλου λάκκου κλασικών χρόνων (4ου αι. π.Χ.) που ανασκάφτηκε το 1997 στην οδό Δασκαλογιάννη. Οι χαλαρές επιχώσεις του λάκκου φαίνεται ότι επέβαλαν τη βαθιά και ισχυρή θεμελίωση του ναού στο τμήμα αυτό. Στα ανώτερα στρώματα, αισθητή ήταν η παρουσία διαφόρων λάκκων που επίσης σχετίζονται με τις εργασίες θεμελίωσης του ενετικού ναού. Σήμερα όλη η ανασκαφή είναι ορατή κάτω από υαλοπίνακες.