To 1981 σε οικόπεδο του Εμμ. Μαθιουλάκη αποκαλύφθηκε ένα σημαντικό ελληνιστικό ταφικό μνημείο. Πρόκειται για έναν ασύλητο υπόγειο λαξευτό τάφο με είσοδο στα δυτικά και κατηφορικό δρόμο που οδηγεί στον ταφικό θάλαμο. Στο εσωτερικό του τάφου διαμορφώνεται στο κέντρο ένας επιμήκης διάδρομος με θολωτή οροφή, ενώ στις πλευρές του διαδρόμου ανοίγονται εννέα επιμήκεις ταφικοί θάλαμοι (loculi).
Πάνω από κάθε είσοδο των νεκρικών θαλάμων υπάρχουν χειρόγραφες επιγραφές με τα ονόματα 14 νεκρών. Από τους 15 νεκρούς, οι πέντε ήταν άνδρες, οι επτά γυναίκες και τρία ήταν παιδιά. Οι νεκροί συνοδεύονταν από πλούσια κτερίσματα, όπως αμφορείς σε σχήμα μυροδοχείου, ειδώλια και οβολούς για τα «ναύλα» τους. Οι ανδρικές ταφές συνοδεύονταν από τον αθλητικό τους εξοπλισμό κυρίως στλεγγίδες, ενώ οι γυναικείες από αλάβαστρα, κάτοπτρα και κοσμήματα.
Ο αρχιτεκτονικός τύπος του τάφου (loculus tomb), έχει τις ρίζες του στη Φοινίκη, αλλά χρησιμοποιείται αρκετά στη βορειοαφρικανική ακτή των ελληνιστικών χρόνων. Ο τύπος που απαντά στο νεκροταφείο της αρχαίας Κυδωνίας, υποδηλώνει μια ιδιαίτερη κοινωνική τάξη που προφανώς είχε στενές σχέσεις με την Αλεξάνδρεια των Πτολεμαίων.