Το 2004 στο οικόπεδο Μ. Μαθιουλάκη ήρθε στο φως ένας ακόμη ελληνιστικός τάφος του τύπου ‘loculus tomb’. Ο τάφος ήταν ασύλητος άλλα επαναχρησιμοποιημένος στη ρωμαιοκρατία (τέλος 1ου– αρχές 2ου αι. π.Χ.). Ο δρόμος του τάφου και η κεντρική είσοδος, η οποία είναι κλεισμένη με λίθο, εντοπίζονται σε όμορη ιδιοκτησία.
Στο εσωτερικό του τάφου ένας διάδρομος αποτελεί τον κεντρικό άξονα περιμετρικά και κάθετα στον οποίο έχουν λαξευτεί επτά ταφικοί θάλαμοι (loculi), κατά παράταξη. Η οροφή του διαδρόμου είναι θολωτή. Ο χώρος αυτός χρησιμοποιούνταν για την απόθεση προσφορών και για τελετές που είχαν σχέση με τη λατρεία των νεκρών. Στην είσοδο των θαλάμων βρέθηκαν μικρά πήλινα αγγεία, λύχνοι, οστά καθώς και υπολείμματα καύσης, που παραπέμπουν σε ταφικές τελετουργίες και νεκρόδειπνα.
Οι ταφικοί θάλαμοι είναι μακρόστενοι με θολωτή οροφή και παραλληλόγραμμο λάκκο λαξευμένο στο δάπεδο, στον οποίο τοποθετούνταν οι σοροί των νεκρών. Σε κάποιους θαλάμους θρανίο περιτρέχει τις τρεις πλευρές, ενώ στα τοιχώματα σώζεται επίχρισμα. Σε κάθε θάλαμο αναγνωρίστηκε μία ταφή των ρωμαϊκών χρόνων, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις μαζί με την ταφή υπήρχαν και ανακομιδές των πρώιμων χρόνων. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο θάλαμο Γ, βρέθηκε τμήμα απανθρακωμένου ξύλου, ίσως από φορείο. Οι σκελετοί σε όλες τις ταφές δε διατηρούνται σε καλή κατάσταση. Τα κτερίσματα είναι κυρίως αντικείμενα της καθημερινής ζωής αλλά και νεκρικής χρήσης, εντοπίστηκαν στην είσοδο των θαλάμων, πάνω στα θρανία και γύρω από τους νεκρούς. Πρόκειται κυρίως για πήλινα και γυάλινα αγγεία, στλεγγίδες και κάτοπτρα. Βρέθηκαν επίσης θραύσματα από δύο αλάβαστρα και δύο μικρά χάλκινα σκεύη(πυξίδες). Ανάμεσα στα κτερίσματα ξεχωρίζουν μία κεφαλή ειδωλίου αλόγου, μία γυάλινη χάντρα και εννέα αστράγαλοι, οι οποίοι συνόδευαν συνήθως παιδικές ταφές.
Χαρακτηριστική είναι η εναπόθεση αυγών, που μπορεί να είχε συμβολικό ή θρησκευτικό χαρακτήρα ή να ήταν μία απλή προσφορά τροφής προς τους νεκρούς. Κτέρισμα καθαρά νεκρικής χρήσης είναι το χρυσό επιστόμιο με έκτυπη διακόσμηση, το οποίο βρέθηκε στη θέση του κρανίου. Δίπλα στο επιστόμιο υπήρχε χαρώνειο νόμισμα (ή δανάκη) που σύμφωνα με το έθιμο της εποχής οι συγγενείς των νεκρών απόθεταν ως πληρωμή στο Χάροντα για τη μεταφορά του νεκρού στον Κάτω Κόσμο.